ในการออกเดินทางท่องเที่ยวนั้น
สิ่งที่สำคัญไม่แพ้จุดหมายปลายทางคือสถานที่ท่องเที่ยวนั้นๆ ก็คือเรื่องราว “ระหว่างการเดินทาง”
ก่อนที่จะควบรวมกิจการกันแล้วเราเรียกมันว่า
“ประสบการณ์”
ในการเดินทางไปท่องเที่ยว ผมเน้นย้ำและใส่ใจในเรื่องของการสร้างประสบการณ์ใหม่ๆ ทุกอย่างต้องเพอร์เฟค เป๊ะ ประทับใจ … และได้รับประสบการณ์ใหม่ให้กับชีวิตเสมอ เพราะการเดินทางคือของขวัญที่เรามอบให้กับตนเอง (และคนข้างๆ)
ผมจะยกตัวอย่าง เรียกว่าเป็นเรื่องเล่าอุ่นเครื่องก่อนออกเดินทางละกันครับ
ในทริปศรีลังกา ที่ผ่านมานั้น
ผมเพียรต่อรองเรื่องโรงแรมกับแลนด์โอเปอเรตที่ต่างประเทศให้เรา โดยเฉพาะการเจรจาเรื่องร้านอาหารกับโรงแรมที่พัก
ทุกอย่างราบรื่น เพอร์เฟค โอเคหมด ยกเว้นโรงแรมที่ “สิกิริย่า”
ผมต้องการโรงแรมนี้ Heritance Kandalama แต่เอเจนต์ไม่ยอม ผมจึงขอให้แยกเงินส่วนหนึ่งออกมา แล้วผมจะไปจองโรงแรมนี้เอง
เอาเข้าจริงการจองโรงแรมใหญ่หลายห้อง ไม่ใช่เรื่องง่ายครับ พอๆ กับการทำงานกับคนศรีลังกา และเราก็กลัวว่าจะมีปัญหาตามหลัง
ทุกอย่างจึงต้องทำด้วยความระมัดระวัง รัดกุม จะได้ไม่โดนลอยแพ …. สุดท้ายการจองโรงแรมนี้ก็เรียบร้อยที่พักและดินเนอร์สุดหรู ต้องควักเนื้อเพิ่มจากราคาที่บอกขายไปแล้วอีกเล็กน้อย … ก็ยอม
ถามว่าทำไมต้องยืนกระต่ายขาเดียวว่าเป็นโรงแรมนี้ “Heritance Kandalama”
นี่เป็นโรงแรม 5 ดาวที่ “เจฟฟรี่ บาว่า” (Geoffrey Bawa) ปรามาจารย์สถาปนิกชาวศรีลังกา ผู้ได้รับรางวัล Agarkhan Award Architechter คนเดียวของทวีปเอเซีย เป็นคนออกแบบ
ถ้าใครได้เข้าไปสัมผัสแรกจะเห็นเลยว่ามีต้นไม้เขียวเยอะมากปกคลุมด้านนอก เพราะเค้าปลูกต้นไม้คลุมตึก!! มีเถาวัลย์พันเกี่ยวเลี้ยวลดคดไปมา จนแทบจะกลบตัวอาคารให้หายสูญไปเป็นส่วนหนึ่งของป่าใหญ่ วางแผนตั้งแต่ก่อนสร้างด้วยการการเพาะพืชท้องถิ่นนานาพันธุ์ ปลูกทิ้งไว้ก่อนขึ้นโครงสร้างอาคารจนกลายเป็นความกลมกลืมกับธรรมชาติ
แต่สร้างสรรค์โดยมนุษย์
ทำโรงแรมนี้ให้เป็นส่วนหนึ่งของป่าและเขา เรียกว่ามีหินภูเขาทะลุเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของห้องนอนกันเลยทีเดียว!!
แม่เจ้า!!
เน้นความโปร่งโล่ง เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติสีเขียวอย่างเต็มที่ เต็มไปด้วยกระจกที่มองเห็นป่า ลิง นก และเราสามารถอยู่ร่วมกับสารพัดสัตว์ได้ ราวกับเป็นหนึ่งเดียวกันในธรรมชาติแห่งศรีลังกานี้
ถ้าจะว่าตามหลักฮวงจุ้ย … ก็ถือว่าดี ด้านหลังเป็นภูเขา เบื้องหน้าคือวิว “ทะเลสาบคันดาลามา” ผืนน้ำอันกว้างใหญ่ มองไปไกลๆ ยังเห็น “ภูเขาสิกิริยา” ที่เพิ่งไปปีนมาตอนเช้า เป็นวิวแบบพาโนราม่า …
ถึงบางอ้อ หรือยังครับว่า ทำไมผมถึงดึงดันจะพักโรงแรมนี้ให้ได้
